Heleen Jonkman, 2018-4

In mijn foto’s speelt het licht vaak de hoofdrol. Een lage zon, invallend licht door een raam, een enkele lamp aan het plafond, het maakt een foto tot een theatraal plaatje. Het wordt nog beter als er zich mensen min of meer toevallig in dat licht bevinden.

In de schilderijen van Edward Hopper zie ik de zelfde fascinatie voor het licht. Hij schildert mensen die noch met elkaar, noch met hun omgeving een verbinding aan gaan. Ze zijn “disconnected”. Dat aspect van zijn werk inspireerde mij om op zoek te gaan naar die situaties: een rustige ruimte, met mooi licht, waarin zich in zichzelf gekeerde personen bevinden. De foto’s zijn niet geënsceneerd omdat het risico te vermijden dat er een zichtbare relatie ontstaat met de fotograaf. Juist de afwezigheid van contact wil ik proberen te vangen.

Heleen Jonkman