Boudewijn Swanenburg, 2018 – 10

Geïnspireerd door Mondriaan wil ik abstracte beelden creëren naar de natuur.
De identiteit van het onderwerp mag verdwijnen, de context is overbodig.

Ieder stukje natuur bevat vormen, lijnen, patronen, licht, donker, kleur.
De samenhang daarin moet het startpunt zijn voor het beeld dat ik wil maken.

Aan de afwisseling van licht en donker herkennen we structuur, textuur, onder of boven, diepte en perspectief en door dat alles herkennen we de stukjes wereld waar ons oog op valt. Door evolutie en door van jongs af aan leren kijken is dit “zien” van wat we de werkelijkheid noemen een automatisme geworden. Niets lijkt echter op wat het is zodra licht en donker worden gemanipuleerd.
De vorm blijft, maar er ontstaat een nieuwe wereld.

Hier worden enkele voorbeelden van dit proces getoond. De camera ziet telkens boomschors, de kijker ziet vooral wat het beeld in hem oproept.

Boudewijn Swanenburg (1941).
Sinds zes jaar heb ik mij als fotograaf kunnen ontwikkelen als lid van de Leidse Amateur Fotografen Vereniging. Daarnaast heb ik veel geprofiteerd van wijze lessen van Diana Bokje, Bart Siebelink, Loulou Beavers en Theo Bosboom.